Böyle doğuyor kelimeler.
Kalbimi sevgiye alıştırıyorum
ki yer açsın gül ve dikene...
Kelimelerim sufiyane. Arzularım hissi.
Ve ben şu anki ben değilim buluşmadıkça ikisi:
Ben ve dişi ben.
Ey aşk! Nesin sen? Ne kadar kendinsin,
olduğun ve olmadığın halinle.
Ey aşk! Estir üzerimize
gök gürültülü fırtınaları
ki semavi olanın bedeni olanda vücut bulmasında
bizim için sevdiğin şeye varalım.
Ve eriyip git iki yandan taşan bir nehrin ağzında.
Çünkü sen -görünsen de gizlense de-
bir şekle sahip değilsin
Biz seni severiz tesadüfen sevdiğimiz zaman
Sen gariplerin talihisin
Şiir: Mahmûd Dervîş
Tercüme: Emre Özen