Ben Yusuf'um baba. Baba, kardeşlerim beni sevmiyor, beni aralarında istemiyorlar baba. Sataşıyorlar bana, taş ve laf atıyorlar. Ölmemi istiyorlar benim, beni övmek için. Onlar kapadı yüzüme kapısını evinin. Onlar kovdu tarladan beni. Onlar zehirledi üzümlerimi, baba. Ve baba, onlar kırdı oyuncaklarımı. Meltem rüzgarı esip saçlarımla oynadığı zaman kıskandılar ve isyan ettiler bana, isyan ettiler sana, ben onlara ne yaptım baba? Kelebekler kondu omuzlarıma, başaklar eğildi bana ve kuşlar uçtu ellerimin üstünde. Ne yaptım ben baba? Ve neden ben? Yusuf adını sen verdin bana, onlar ise beni kuyuya atıp kurdu suçladılar; oysa kurt, kardeşlerimden daha merhametli baba..
Şiir: Mahmûd Dervîş
Tercüme: Emre Özen
Mahmûd Dervîş şiirlerinde “ben” dediğinde genellikle “Filistin”i kasteder. İsmet Özel’in “ben” dediğinde “Türkeli”ni kastettiği gibi. Dervîş’in “Ben Yusuf’um baba” şiiri de bunun örneklerinden biridir. Bu şiirde; Filistin’in “Yusuf” olduğunu, “Müminler ancak kardeştir” ayeti gereğince 2 milyar kardeşinin Yusuf’u nasıl istemediğini, nasıl kıskandığını, kuyuya atıp kurdu nasıl suçladıklarını ve onu övmek için ölmesini nasıl istediklerini anlatır. Yusuf ne zaman yaralanırsa, ölürse kardeşleri hemen methiyeler yazar. Yusuf, şiirin sonunda gerçeği haykırır suratımıza: Kurt, kardeşlerimden daha merhametli baba..