KOR
Bir kor düştü bu âleme özümden,
“Yakmalı” dediler, söndüremedim..
Yaş değildi, kan süzüldü gözümden
“Akmalı” dediler, dindiremedim..
Unuttuk helâli, daldık harâma,
Adamlık mefhûmu kaldı madama,
Liyâkatsizler her türlü makâma,
“Çıkmalı” dediler, indiremedim..
Kem söz etme sen kimsenin aybına,
Nazarını çevir kendi bağına,
Zâhire değil de insan bâtına,
“Bakmalı” dediler, döndüremedim..
Gül sunan yok artık atılan taşa,
Allâh verir ecri, gitmez ki boşa,
Her iyiliği bir gün elbet başa,
“Kakmalı” dediler, sindiremedim..
Bilmem var mıdır bu hâlin beteri,
Olmasa da anlayacak hüneri,
Merkebin sırtına altın semeri,
“Takmalı” dediler, konduramadım..
11 Şevval 1441 -İstanbul